Gevalletje veel…

Het was een mooie zomer en er was eindelijk tijd om even wat anders aan het hoofd te hebben. Zo zat ik alleen aan een tafel voor 4, op een druk terras, waar even geen ruimte meer was. Twee mensen kwamen met een dienblad zoekend aanlopen. “Jullie mogen wel aanschuiven hoor, ben toch zo weg”.

Het stel schoof aan, wat ongemakkelijk, dat wel. “Wat een drukte hier he?” Probeerde wat gemak te geven. Dat hielp. De dame beaamde het en vertelde dat ze een paar dagen vrij had. De andere dame keek haar aan en zei “Jij, wel”. Het gesprek vorderde wat en ik bleef ongewild en niet voorzien wat plakken. De ene dame was vrij en de andere niet, sterker nog, ze kon niet eens vandaag vrij nemen. Om met haar vriendin toch samen wat te kunnen doen, had ze zich maar ziek gemeld. Althans dat begreep ik uit de conversatie.

Ik wenkte de ober om af te rekenen, waarop de ene dame mij vroeg of ik nog wat van haar wilde drinken. Ze vond het wel gezellig zo, even iemand om tegenaan te kletsen.

In het gesprekje dat volgde bleek al snel dat de ene dame op een advocatenkantoor werkte en de ander in de zorg. Ze hadden een relatie en werkte beide parttime, samen konden ze het goed bolwerken. Alleen de werkdruk of beter gezegd de werklast van de ene dame werd als zwaar ervaren. Anders dan verwacht ging het om de dame van het advocatenkantoor. Er was altijd druk, altijd moest iets af en altijd was er iets anders waardoor geplande werkzaamheden moesten wachten. Haar digitale postvakje ‘in’ was overgelopen. De dames vertelde dat dit nu al meer dan een jaar het geval was en dat het ook invloed had op hun relatie. Op mijn vraag of de overload van werk weleens bespreekbaar was gemaakt, moest de dame erkennen dat ze dat niet durfde. Haar baas was niet gemakkelijk en ze wou ook verder groeien in het bedrijf. Falen of tegengas geven paste daar niet in. Ik liet me ontvallen “een typisch gevalletje veel”.

Soms wordt je overvraagd door bijvoorbeeld een leidinggevende, de werkgever, dat komt vrijwel nooit alleen. Eigen ambitie, angst om te falen, het kan allemaal meespelen om in een situatie te belanden die zomaar maanden of zelfs jaren voortduurt. Het maakt je niet gelukkig en zelfs relaties kunnen eraan onderdoor gaan. Als je jezelf hierin herkent is het zeker verstandig om dit patroon te doorbreken. Misschien is hulp van een coach nodig, misschien kun jezelf die stap zetten of heb je vrienden, familie in de buurt die je daarbij kunnen helpen. Hoe dan ook, pak ik het aan, want burn-out en depressie liggen op de loer bij dit soort omstandigheden.