Vakantie

Enkele dagen geleden kwam ik Bas tegen. Ik ken Bas als een goede en loyale medewerker van een non-profit organisatie. Zoals zo vaak, raakte we aan de praat. Bas vertelde.

Een worsteling en het niet kunnen begrijpen, zo vertelde Bas over het gekozen moment van afscheid van een dierbare vriendin. Ze was moe gestreden en wenste niet verder te gaan. Nu had de werkgever ook nog eens een extra beroep op hem gedaan. De energie was er bij Bas wel een beetje uit.

Ik vroeg Bas of hij nog op vakantie ging? Zijn werkgever kon hem niet missen. Er zou niemand zijn, vervanging was er niet. Kan je niet in het najaar? Als Bas er niet was, moesten ze misschien wel minder open. Gingen afspraken niet door. Bas voelde de druk, terwijl…

Bas had de afgelopen maanden privé best lastig gehad met de vriendin. Het afscheid van de vriendin viel hem zwaar en de druk op het werk nam niet af. Bas worstelde met zijn loyaliteit naar de non-profitorganisatie en de noodzaak om even afstand te nemen. Hij was echt even toe aan vakantie.

Soms kom je iemand tegen en kun je je verhaal kwijt en krijg je zinvolle tips. Zoals ik Bas adviseerde om, ondanks de druk van het werk, minimaal 14 dagen afstand te nemen van het werk. Misschien dan niet om op vakantie te gaan, maar vooral om geen verantwoordelijkheden te voelen, geen druk van het ‘moeten’ presteren. Bas nam de tip ter harte en pakte de boot naar het eiland. Even tijd voor wat anders…