Zomer

Het zweet stond op haar gezicht. Net als ik stond ze in de rij voor een ijsje. Het was warm, erg warm. “Schiet eens even op, ik smelt hier zowat weg” Commandeerde ze enigszins geïrriteerd naar de jongen die aan het scheppen was. Ik stapte opzij; “gaat u maar even eerst”, zei ik.

Zat even later in de schaduw aan een ijsje. De geïrriteerde dame schoof ongevraagd aan. Elders was er ook nog plek. “Waarom liet je me voorgaan?”

Een bijzondere ontmoeting en gesprek was begonnen. Ik vertelde dat ik haar even voorliet omdat ik zag dat ze het erg warm had en last had van de zon. Zelf had ik een pet op, zonnebril en was ingesmeerd en kon nog wel even wachten. De vrouw reageerde daarop verrast. Ze veronderstelde dat ik zo reageerde omdat ze misschien agressief overkwam. Ze vertelde dat mensen meestal opzij stappen omdat ze wat bang van haar worden. Nu was de dame nogal fors met grote ogen die sprekend zijn. Natuurlijk zag ik de irritatie, maar vooral dat ze het erg warm had. De jongen was nou niet bepaald snel met het scheppen en dat zorgde wel bij meer mensen fronsende wenkbrauwen.

Nadat ik haar dat had verteld, ging ze verder te spreken over haar opvliegende karakter en dat mensen daarop soms angstig reageren. Ze gaan haar dan letterlijk uit de weg. Met enige humor moest ik haar erkennen dat ik me er wel iets bij kan voorstellen, maar ik vroeg haar ook of ze dat soms niet heel vervelend vindt. Lijkt mij niet zo fijn als mensen je om die reden uit de weggaan.

De vrouw viel stil en in haar sprekende ogen welde wat vocht op. Even, heel voorzichtig, met zachte stem: “ik houd geen vrienden over”.

Een paar dagen later dacht ik nog eens aan deze dame. Wat sneu als je opvliegende karakter je soms zo in de weg zit dat het moeilijk wordt om relaties aan te gaan. Misschien herkenbaar? Weet dat je door goede begeleiding, coaching of counseling dit soort vervelende karaktereigenschappen te keren zijn. Na de zomer maar eens oppakken?