Mei

In mei…

Stond op 4 mei naast een wat oude dame de plechtigheid bij te wonen. Ze had een bosje witte tulpen in haar trillende handen. Ik schatte haar op zo’n 80 jaar. Ze had donkere kleding, de tulpen steken af, betraande ogen.

Na de Last Post liepen we samen op. Ze vertelde haar familiegeschiedenis. Het maakte indruk, kon nauwelijks bevatten wat het moet betekenen als een groot deel van jouw familie geen onderdeel heeft uitgemaakt van je jeugd. Geen grootouders, nog één tante. Alleen ouders, die er niet over wilde praten.

Ik luister naar de radio en hoor de oproep van een platform dat meisjes oproept te praten over gevoelens, onzekerheden. De mevrouw zegt dat het zo belangrijk is. Praat over je emoties, over wat je is overkomen. Ze ziet teveel jonge meisjes, tieners nog, verkeerde keuzes maken. Zoeken andere vormen om emoties te uiten, verslaving en loverboys.

De mevrouw in het donker vertelde dat zij goede ouders had. Ze heeft alle kansen gehad, maar praten over gevoelens, emoties dat was een no go zone. Dat heeft ze erg gemist, pas in haar relatie kwam ze daar achter. Gelukkig had ze een heel begripvolle man en greep ze aangeboden hulp aan. Haar eigen kinderen heeft ze dit gelukkig nooit hoeven onthouden. Ze gaf ze alle ruimte en haar jongste dochter vertelde haar laatst nog dat ze dankbaar was dat ze alles met moeder kon delen. Ik moest wel wat glimlachen. Pubers delen zeker niet alles.

De mevrouw op de radio vertelde verder. Haar organisatie gaat langs op scholen om zo jonge meisjes te kunnen bereiken. Ze bieden hulp aan. Ze roept ouders, moeders op om het onderbuikgevoel als moeder serieus te nemen en met de dochter in gesprek te gaan.

De oude mevrouw leert hoe belangrijk het is dat je als kind, tiener, puber, je gevoelens, emoties kwijt moet kunnen. Ouders staan het dichtst bij en kinderen zijn heel loyaal aan ouders. Toch lukt het als ouder niet altijd om op dat speciale niveau van emotie en gevoelens bij je kind te komen. Dat is herkenbaar en je bent echt niet de enige. Het goede nieuws is, dat als je het herkent het helpt om erover te praten en dat je er niet voor hoeft te schamen om daar hulp bij te zoeken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.