Alleen…

Tijdens mijn vakantie kwam ik iemand tegen. Had hem al hele lange tijd niet meer gezien. Hij woont niet in de buurt. Hij zit ook niet op de sociale media, heeft niet zoveel met de digitale snelweg. Natuurlijk we raakte aan de praat. Ik vanuit mijn comfortabele sociale omgeving, met werkzaamheden, hobby’s, familie, vrienden en kennissen. Hij…

Hij vertelde dat zijn relatie nog voor de corona op de klippen was gelopen. Zijn werk was veranderd, gelukkig nog wel wat anders kunnen vinden. Het sporten had hij de moed en fitheid niet meer voor. De man, laten we hem Chris noemen (niet zijn echte naam), had het wel even gehad.

Chris is een man, van ik denk nu zo’n 55 jaar. Zoals ik hem van vroeger kende, geen vaste relatie, beetje op zichzelf. Wat wantrouwend naar de mensen om hem heen, sloot zich niet gemakkelijk aan. Een beetje een buitenbeentje van de groep. Aan de bar altijd aan de zijkant, het gesprek liep langs hem heen. Heel af en toe deed hij mee, maar dat was vaak geen succes. Chris kwam te vaak bozig over. Wist dan goed te vertellen wat de ander fout deed, maar op de wedervraag wat hij er dan zelf aan deed? Bleef het stil of werd hij eigenlijk wel kwaad, liep ook wel eens weg. Nee, hij maakte geen vrienden.

Het is denk ik wel zo’n jaar of 20 geleden dat ik Chris in de sportwereld meemaakte. Nu zoveel jaren later, sprak ik hem dus weer eens. Chris maakte een verslagen indruk, hij voelde zich in de steek gelaten en er alleen voor staan. Familie had zich van hem afgekeerd, zelfs zijn zuster, had hij al meer dan 5 jaar niet meer gesproken na een ruzie. Heel kort vroeg ik of hij nog wel eens contact had opgenomen met zijn zus. Chris zijn reactie was als vanouds, bozig, maar hij liep niet weg. Mijn vraag was eigenlijk weer hetzelfde wat zo’n 20 jaar geleden aan de bar gebeurde, wat doe je zelf?

Hij liep dus niet weg en keek me boos aan. Weet je, zei hij, ik had wel gewild, maar ik… hij viel stil. We liepen nog wat door naar een terrasje, er was plek. We kwamen nog even terug op het moment van boosheid. Chris wilde wel, maar kon het niet, hij wist niet hoe. Dat maakte hem boos. Hij was onmachtig om te doen wat hij diep van binnen wel wilde.

Er zullen mensen zijn die zich herkennen in Chris. Het is zo zonde om daar mee te blijven lopen. Mijn advies: zoek iemand om erover te praten. Ieder mens heeft behoefte aan een luisterend oor. Niemand hoeft het alleen te doen.