Schrikkelen dit jaar

Sommige mensen zijn op de 29e februari jarig. Ik heb zo iemand gekend. Ze vertelde ook haar verjaardag alleen op die datum te willen vieren, Andere jaren sloeg ze over. Ik vroeg haar waarom dat ze dat zo wilde. Haar antwoord…

Het bleef wat hangen, maar er volgde wel een goed gesprek. De vrouw was een collega van een jaar of 20 geleden. Na verandering van werkgever nu bijna zo’n 18 jaar geleden ben ik haar uit het oog verloren. Zelfs op Facebook ben ik haar niet meer tegengekomen.

De ex-collega vertelde mij dat ze als kind het al helemaal niks vond dat ze op schrikkeldag jarig was. Natuurlijk vierde ze toen nog onder de regie van een trotse moeder elk jaar haar verjaardag. Maar zo rond de pubertijd kwam ze in opstand, ze wilde het niet meer. Ze vond het niet kloppen. Ze was niet jarig. En al die aandacht en altijd die zelfde opmerkingen…
Ze werd het zat en zo ontstond de gewoonte om alleen op 29 februari haar verjaardag te vieren. Inmiddels was ze boven de vijftig…
Zo ging het nog steeds.

Het werd een geanimeerd gesprek, maar ook met een bijzondere lading die me bij is gebleven. Inmiddels was ze oma geworden en haar kleinkind van 6 of 7 jaar kwam met vragen. Waarom oma? Vragen die bij haar emoties opriepen, waar ze van schrok. Het was echt schrikken, zo vertelde ze. Ik kon geen antwoord meer vinden. .

Bijna 30 jaar later confronteerde een 6 jarig kind dat ze veel verjaardagen niet had gevierd. Dat kind vond het maar stom van oma dat ze haar verjaardagen niet wilde vieren. Op een bepaald moment in haar leven liep het zo. Ze dacht toen ook zo. Als puber in opstandige fase had ze een beslissing genomen. Vele jaren later laat een kind van 6 haar inzien dat het misschien ook ‘stom’ is. Niet zozeer die beslissing van dat moment, maar vooral dat het altijd heeft kunnen voortduren, zonder er bij na te denken.

Bovenstaande gebeurtenis is een voorbeeld hoe we soms gevangen zitten in onze gewoontes. Er zijn situaties binnen een familie waarin mensen elkaar niet meer willen spreken omdat…. Zonder dat ze nog weten wat!
Het kan hinderen als je vastzit in gewoontes, als je zaken volhoudt, zonder nog te weten wat de reden was. Gelukkig doen we als mens heel veel ‘vanzelf’. Veelal gaat het goed, maar niet altijd en soms kan het zelfs leiden tot een verveeld gevoel. Alsof je wat mist, gevangen zit in een sleur.
Het is goed om regelmatig even los te komen van gewoontes, de sleur van elke dag. Als je daar eens van gedachte over wilt wisselen? Neem gerust contact op.