Amsterdam

Een poosje terug alweer was ik in Amsterdam. Was er al jaren niet geweest. Ik had het advies aangenomen om de auto aan de rand van de stad te parkeren en verder te gaan met openbaar vervoer. Een uitdaging, want ik kon me niet echt meer herinneren wanneer ik voor het laatst in een tram of bus had gezeten. Kaartjes? OV? Transferium…

Het was zoeken en vragen. Voor iemand die erg gewend is om zelf de broek op te houden was dat best lastig. Eerst wat onzeker en dan ook nog aan een rokende dame in hokje vragen welke tram en bus ik moest nemen. Natuurlijk had ik eerst zelf geprobeerd het te vinden door te googelen en op de kaarten bij de haltes te kijken. Lijn 22 zei ze en ze wees naar een weg…

Nu was er op die weg twee haltes tegenover elkaar waar lijn 22 zou stoppen. Geen idee welke van de twee ik moest hebben. Besloot maar de dichtstbijzijnde te nemen. Een jonge knul met nauwelijks aandacht voor omgeving en oordopjes in de oren zat op de bank. Ik wou het zeker weten… Ik tikte de knul heel voorzichtig aan om zijn aandacht te krijgen. Hij sprong op en keek me verschrikt aan. Ho, ho sorry maar ik wou je wat vragen…

Al met al was ik zo’n 20 minuten onderweg. Moest omgaan met gevoelens van onzekerheid, spanning, durven vragen en adrenaline kick door een opspringende (forse) jongeling, die zo bleek later, ook erg schrok van mijn aantikken. Herkenbaar? Lastig?

Als je dit bekend klinkt en je vindt het echt lastig om hiermee om te gaan, of dat je het zelfs echt in de weg staat. Wellicht is het een optie om eens met mij in contact te treden. Misschien kan coaching helpen. Laat ik daar nou toevallig goed in zijn.